معلم ریاضی گفت: هر چیزی اندازه ای دارد. 

معلم عربی گفت:هر واژه ای وزنی دارد.

قلبم را زیر و رو کردم.از میان کلمات کهنه،کلمه معشوق را یافتم.گذاشتمش روی ترازو، وزنش کردم.وزنش مفعول، یادت هست مفعول یعنی دارنده.

اری معشوق جان! تو عمری مرا داشتی،من عمری هر چه داشتم و نداشتم به پایت فدا کردم.

حال تو شده ای صاحب،شده ای ارباب و من سرگردان تر از قبل ها معشوقه ام را میجویم 

چرا مرا گم کردی؟ ن ببخشید اشتباه شد، تو جای خودت هستی، این منم که گم گشته ام در میان تارهای گیسویت.